Dzień 2217.

Zbyt wiele się działo, by to opisywać. Po urodzinach wytrzeźwiałam dopiero 10 grudnia. Tydzień nie piłam aż do dziś. Choć raz obchodziłam je ze znajomymi, przyjaciółmi. Mimo zdemolowanego mieszkania było warto, bo to pierwsze urodziny spędzone z kimś.
W zeszłym tygodniu Mati i Seba wyjechali do Holandii na pół roku. Zostałam sama z Bruksem.
Ten tydzień był najwspanialszym jaki przeżyłam. Naprawdę. Odnowiłam kontakt ze starym przyjacielem; byliśmy na pizzy, bilardzie i w kinie. Nigdy nie bawiłam się tak cudownie na trzeźwo, dał mi nadzieję, że picie nie jest do tego potrzebne. W jego towarzystwie czuję się swobodnie, mogę być sobą. Tą popapraną jak kiedyś, nietrzymającą się schematów Adą. Zawarliśmy układ - ja ograniczam do minimum alkohol, On energetyki. Dobrze nam idzie.
Znalazłam w sobie motywację, pragnę zmian w życiu. Myślę, że to przez samotność, w końcu przez Matiego piłam. Rozstanie przeżyłam bez płaczu, bez żadnych uczuć. Prawda, tęsknię, chcę się przytulić, poczuć bliskość, ciepłe ciało. Jednak już od dawna nie dawał mi pełnej miłości, tylko smutek i rozczarowanie. Wiem, że wyjechał dla nas, byśmy wyszli na prostą, spłacili długi, doceniam to, że zdobył się na odwagę i mi zaufał. Ale.. To nie zatuszuje tego co do tej pory przeżyłam.. Przed wyjazdem znów groził nam śmiercią, życzył mi najgorszego.. Nie zapomnę tego.. Tego ile przez niego płakałam, nie przespałam nocy..

Teraz promienieję radością, jestem szczęśliwa.. Szczęśliwa bo.. Choć.. Ehh.. Znów pojawiła się w moim życiu osoba która.. Daje mi ku temu powód.. Ale wiem, że to moja wina, wina tego że zbyt szybko przywiązuję się do ludzi.. Nienawidzę tego..

Nie chcę znów po paru latach związku być obiektem.. Chcę czuć się pociągana, być całowana i doceniana.. Nie zasypiać w swoim śnie bez buziaka, przy facecie który utrzymuje w przekonaniu że jestem cudowna i seksowna oglądając napompowane rżnięte cycki. Tak jakbym była panią do towarzystwa, tylko za darmo. Raz w miesiącu dwa ruchy, bez emocji i uczuć. Nie pamiętam co to seks. Męczą mnie kompleksy.

Nie odzywałam się gdy było posprzątane, poprane, a ugotowany obiad stygł, w końcu cały czas jestem tą najgorszą. Nie liczy się co zrobiłam, to że w wolnej chwili pracuję nad swoim tyłkiem, by stał się jędrniejszy. By być dla niego atrakcyjną.

Nie wiem czy mnie kocha, czy jest mu po prostu wygodnie.

Dam sobie jeszcze trochę czasu, nie chcę zbyt szybko podjąć decyzji, nie lubię działać pochopnie. W sumie tak samo jak nie lubię krzywdzić bliskich mi osób..

Jak na razie psychicznie czuję się dobrze, odstawienie alkoholu choć na tak krótki czas pomogło mi. To także zasługa Bruksa, w jego towarzystwie nie potrafię się nie uśmiechać..

Oby tak było cały czas..

Boję się  przyznać do swoich uczuć.