Dzień 350.

Głodzę się dalej, przed chwilą w sumie zjadłam zupkę chińską, miałam dość już tego ssania w żołądku, ale poszłam zwymiotować. Strasznie mnie dziwi fakt, że babcia pytając się mnie x razy dziennie czy chcę coś zjeść i odpowiadając, że nie, nie ma żadnych pretensji. Zawsze robiła mi wykłady na wstępnie, ale dobrze, że sobie odpuściła, oszczędzi nam nerwów.

Czuję, że przywiązałam się w jakimś stopniu do M., ten mężczyzna, który niedawno pojawił się w moim życiu, jest wspaniały. Widać, że jest sobą, dużo już w sumie o nim wiem, nie przeszkadza mi jego "zła" przeszłość, nawet podejście do niektórych spraw. Cholera, a co jeśli się zauroczę, będzie mi zależeć ? Boję się tego, kolejnego zranienia nie przeżyję, jestem na razie byt słaba, moje "serce" jest kruche, jego strzępki trzymają się dzięki wam, dzięki przyjaciołom, rodzinie, która też się sypie. 

Jutro idę na dyskotekę z kolegą, mam nadzieję, że nic nie odjebię głupiego, 0 używek, to po pierwsze, zabawa na trzeźwo też jest fajna, już się o tym przekonałam. :)

W szkole mam zajob totalny, mam już dość..

Zważę się w weekend.

 By razem biegnąć po trofeum, 

By entuzjazm osiągnął apogeum,

Ktoś musi chylić się ku agonii,

Nie da się uniknąć zbrukowanych dłoni,

Bo słodycz Twych warg to przelany gniew,

To satysfakcja i czyjaś krew,

To w tej kwestii kres mej indolencji, 

 Ambrozji, w postaci czystej esencji.