Dzień 298.

Znów wzięłam DXM, ale tym razem wielki fail. Od samego patrzenia na tabsy przewracało mi się w żołądku, a nawet nic nie jadłam.. Od razu po zapiciu pobiegłam do kibla. Cały czas odmawia mi on współpracy, może dlatego że nie karmię go tak jak powinnam i nie daję tego na co ma ochotę? Z nim jak z małym dzieckiem, mam dość rzygania, daj mi synek spokój.
Co jest, hę? Tak bardzo przecież lubisz Aco. lubisz katować się całą noc czuć, że umierasz, nie dajesz rady nawet krzyczeć o pomoc, modlisz się by to był już koniec całego tripu to dlaczego nie potrafisz już na nie patrzeć? Cały tydzień czekałam by dziś zaćpać i jak zwykle zjebałam. Pokurwi mnie. Nie chcę już patrzeć trzeźwo na świat, jest On taki popierdolony, ludzie coraz gorsi, każdy na kim mi zależało odchodzi. Może to moja wina? Wyrzuciłabym tabsy, ale nie mam odwagi. Chcę je zatrzymać. Tylko.. po co?
Jest coraz gorzej, w szkole ksiądz mnie doprowadził do takiego stanu, że z nerwów przez 2h płakałam, trzęsłam się tak że nie potrafiłam ustać, upadałam i znów te sztywne palce.. Dziewczyny poszły po wychowawcę a ta z tą sprawą do dyrektora, że ten sukinsyn nie ma prawa doprowadzać mnie do takiego stanu, nawet nie wiedziała co zrobić bym się uspokoiła. Ojciec mnie wypisał z religii i przepisuję się na ewangelicką tak jak powinno być, i chce księdzowi po prostu spuścić porządny wpierdol za to, że skrzywdził córeczkę tatusia. Ahjo, nie wiem czy się cieszyć czy płakać. Dobrze, że jest na wyjeździe w pracy.

Nie potrafię się zmobilizować do głodówki, 4ty dzień SGD, waga mi strasznie skacze. Wczoraj 42,4 dziś 42,8kg. Boję się jedzenia.

Znów wstałam w nocy, by włożyć palce do gardła,
Trzy kroki prosto, zaskrzypiała stara klamka,

Prowokując boskie torsje obudziła się matka,

Nie udaje, że nie widzi choć boli ją prawda.