Dzień 842. / Koniec Any?

Ponad 1460 dni rozlanych łez, przykrych wspomnień i wydarzeń, które odbiły się niejednokrotnie na mojej słabej psychice.
Ponad 35040 godzin notorycznego ćpania i obsesyjnego odchudzania, które wyniszczyły moje życie aż trafiłam na samo dno, z którego nie potrafiłam się wybić do góry, stanąć na nogi i zacząć żyć lepiej od nowa.

Wystarczyło 1,5 miesiąca, bym doznała to czego od zawsze pragnęłam, do czego dążyłam od czterech lat, bym zrozumiała jak to jest kochać prawdziwie, nie miłością platoniczną. To wspaniałe uczucie, gdy budzisz się i wiesz, że rozpoczął się kolejny nowy dzień przy boku osoby, która darzy Cię ogromnym uczuciem; ciche porankiem westchnienie, prawda i szczerość, wierność, śmiech i płacz. W ogień skoczy, za bliską sobie osobą. Nie zostanie tylko w radosnych chwilach, bowiem wtedy w dwóch ciałach są jedną duszą, ciesząc się nawet z rzeczy prostych. W te dni kiedy wiedziałam, że nie zobaczę jego oczów nie chciałam otwierać nawet moich, oddałabym wszystko żeby być gdzieś z nim. W końcu go mam, zamieszkał ze mną, nie wyobrażałam sobie, że będzie tak pięknie.

Pomaga mi pokonać smutek i naprawić moje zepsute wnętrze, dlatego też chciałam poświęcić Anę, jako dowód mojej miłości (?), ponieważ to jej przekazałam całą siebie, była częścią mnie przez ogrom czasu i nie ma nic większego co mogłabym oddać w zamian prawdziwego szczęścia, docenienia każdych z moich uczuć, każdą cząstkę mnie.

Dlatego chcę być teraz wspaniałą osobą, ukazać moją delikatną duszę i serce osobie którą kocham, by wszystko było cudowne i nie do zapomnienia, chcę być powodem który będzie osładzał jego życie. Ostrożnie, delikatnie, pozwolę temu być motywacją dla siebie, by zbudować własne królestwo we własnym niebie. Niech te złe chwile, niech wszystkie cierpienia będą nauczką i lekcją, ponieważ to na bazie wszelkich tych przeżyć chcę zbudować drogę do własnej miłości.

Ciężko mi skończyć z tym wszystkim co było dotychczas moim całym życiem, ostoją a zarazem bólem, ciężarem, który nosiłam w sobie, ale warto się starać, wkrótce trzeba dojrzeć do pewnych rzeczy by móc je zrozumieć, zmienić się tak by ambicje i plany górowały i nie pozwalały mi znów się stoczyć, chcę się starać, bo mam dla kogo, a przypomnę moje postanowienie: "Zmienię się na lepsze dla kogoś, kto będzie tego wart." Mateusz jest, sam nie miał wspaniałej przeszłości, jednak razem damy radę, a siła która w serduszkach naszych drzemie odnajdzie drogę na zewnątrz i pomoże spełnić marzenia.

Nie zawieszę bloga, dalej będę pisać o postępach z moich ciałem lecz tym razem bez głodówek i wyniszczających diet. Postaram się,

kocham Cię Skarbie.