Dzień 1209.

Jak można świadomie ranić człowieka? Odebrać mu jedyną rzecz, którą posiadał w tym nędznym życiu? Nienawidzę ludzi, nienawidzę nikogo i niczego. Wszystko zostało skreślone przez jeden wyjazd, który miał być próbą, miał nas wprowadzić później do nowego, lepszego życia. To dla niego zmieniłam się o 180*, stałam się lepszą, chyba bardziej już nie mogłam, dobrze się uczę, przestałam się ciąć, ćpać, no i w sumie to się nie odchudzam. Czym zawiniłam? Dlaczego zawsze muszę być tą najgorszą? Nawet jeśli człowiek się stara, mimo, że mu nie wychodzi, stara się ze wszystkich sił i tak zostanie zrównany do zera, skreślony grubą krechą..

Naprawdę kiedyś się zabiję. 

Moja psychika pękła.

Raczej się zaćpię.